Simien Mountains

2 januari 2019: Het Simien gebergte

In onze reis is (helaas) maar een dag gereserveerd voor een langere wandeling in het hooggebergte. Het Simien gebergte is een groot nationaal park in Ethiopie. De hoogste top is 4300 meter hoog. Wij maken een wandeling op een hoogte van 3100 - 3300 meter. Dat is op zich al een uitdaging vanwege de hoogte en de ijle lucht. Zo goed geaclimatiseerd op deze hoogte zijn we nog niet. We zijn gisterenavond pas aangekomen in Debark, de uitvalsbasis voor vandaag, dat op 2750 meter hoogte ligt. Daarvoor zaten we wel steeds boven de 2000 meter.

De wandeling start in Sankaber bij de ‘hoogst gelegen lodge van Afrika’. We worden begeleid door twee gidsen en vier (verplichte) bewapende scouts. Hoe veilig kun je je voelen? We volgen voornamelijk paden die langs de rand van de kliffen loopt. Heel fijn voor de fantastische uitzichten die we hadden op een diep onder ons liggend dal en de omringende bergen. Mooier had ik het echt niet verwacht. Het eerste stuk was vooral dalen, maar voor de lunchpauze moesten we echt klimmen. Dan merk je dat je veel sneller buiten adem raakt dan in de ons omringende landen in Europa. Mijn ‘oefening’ van twee dagen wandelen in de Ardennen helpt daar echt niet bij!

Voor de lunchpauze kwamen we een grote groep Gelada-bavianen tegen. Deze apen leven vooral van gras en gingen onverstoorbaar door met het uit de grond trekken en eten van gras, elkaar vlooien en ruzie maken.

De lunchpauze was op een fraai uitzichtpunt. Om ons heen cirkelden dikhoornraven. Prachtige aaseters, wachtend op de restanten van onze lunch.

Er was ons verteld dat het stuk na de pauze (veel) pittiger zou zijn. Dat was absoluut niet het geval. Onderweg hebben we ‘s middags kunnen genieten van een aantal lammergieren. Deze gieren maken, evenals bijvoorbeeld de Condors in Peru, gebruik van de termiek. Met hun spanwijdte van 2-3 meter een machtig gezicht en een uitdaging ze te fotograferen. Het is aan jullie te beoordelen of ik in dat laatste een beetje geslaagd ben.

Het was jammer dat de tocht ‘s middags te vroeg werd beeindigd. Na exact 9,6 kilometer vonden de gidsen het wel goed... Wij hadden nog wel wat verder willen genieten van deze geweldig mooi omgeving.

NB: heb nu dit kunnen uploaden na uren. Vraag me af of foto’s ook gaat lukken.

Gondar

31 december: Gondar

31 december 2018: Gondar

Georganiseerd reizen kent zijn voor- en nadelen. Gisteren en vandaag ervaren we een groot voordeel: zo efficient de dag benutten lukt je niet als je het zelf allemaal regelt. Ik hou het nu even bij dit voordeel, wetende wat daar minstens een keerzijde aan zit.

Vanmorgen zijn we van Bahir Dar naar Gondar gereisd. Na de lunch in het hotel direct de stad in om een paar bezienswaardigheden te bezoeken. Dat lukt me niet als ik alleen reis.

Onderweg naar Gondar twee (gebruikelijke) stops. We stoppen bij een dorpje waar het genieten is van de activiteiten bij de waterpomp. Daarna nog een koffiestop.

Gondar lag gunstig op een kruispunt van drie karavaanroutes en werd in de 17e eeuw de hoofdstad van Ethiopie. Dat is nog goed zichtbaar op de het terrein van de koninklijke paleizen. Daar vind je de ruines van 6 kastelen. De kastelen zijn deels gerestaureerd. De belangrijkste is het kasteel van koning Fasilades. Gondar is ook beroemd om het Timkat-festival. Dat festival vindt binnenkort op 18-19 januari plaats in het bad van Fasilidas dat buiten het terrein van de paleizen ligt. Op 19 januari herdenken de orthodoxe chritenen Johannes den Doper. Het bad wordt dan gevuld met water en iedereen gaat dan in dit door priesters gewijd water. Uiteraard hebben we beide locaties bezocht. Op nieuwjaarsdag bezoeken we ‘ s morgens nog de kerk Debre Berhan Selassie eveneens uit de 17e eeuw. Deze kleine kerk is gebouwd in de vorm van de ark van Noe en is van binnen prachtig gedecoreerd.

‘S avonds vieren we met de groep oudjaar in ons hotel. We zijn de enige gasten, dus hebben we het restaurant voor onszelf. Er is een prima buffet. Er is de nodige Ethiopische wijn (Rif Valley) ingekocht door ons. Prima kwaliteit. Dat vindt zelfs de winjnbeoordelingsapp Vivino. En: we hebben oliebollen! Onze reisleider, Arjen, heeft hier goed over nagedacht en de benodigde spullen ingekocht. Hij maakt het beslag, Connie maakt de bollen en Monique bakt ze. Dave brengt zijn kookervaring in om het vet op de juiste temperatuur te brengen. Resultaat: prima oliebollen, die niet vet zijn. Thuis eet ik er hooguit twee die bij een goede bakker zijn gekocht; vanavond eet ik er vijf! We hebben er een gezellig feest van gemaakt met muziek en dansen.

De Ethiopiers kennen op 31 december geen oudjaar. Dit is het enige land dat nog steeds met de Juliaanse kalender werkt, terwijl wij de Gregoriaanse kalender hanteren. Bij hun kalender telt elke maand 30 dagen. Na eeuwen leidt dat ertoe dat op onze 31 december 2018 het volgens hun kalender nu 22 december 2011 is. Zit nog wat ingewikkelder in elkaar, maar kortweg komt het daar op neer. Over 8 dagen is het bij hen’ oudjaar’.

Gelukkig nieuwjaar en afgelegen oord

Iedereen een gelukkig en gezond 2019 gewenst! Vanmiddag en morgen zitten we op 2750 meter hoogte in Debark in het Simiengebergte. Dat is redelijk afgelegen en er schijnt daar niet zo’n beste wifi te zijn. Waarschijnlijk dus 2 dagen stilte vanaf hier. Daarna op 3 januari nog een hele lange reisdag, dus tel er nog maar wat bij.

Van kloosters tot de Blauwe Nijl

30 december: van kloosters tot de Blauwe Nijl

Een dag met een vol programma. We beginnen ‘s ochtends met het bezoeken van twee oude kloosters. Op de (schier)eilanden in het Tanameer zijn al eeuwen geledenca 20 kloosters gebouwd. Dat begon al in de 14e eeuw. Architectonisch zijn ze niet interessant, maar ze zijn fraai gedecoreerd met muurschilderingen. In de loop van de tijd zijn deze decoraties gerestaureerd en hebben mooie natuurlijke kleuren. Wat je nu ziet dateert over het algemeen uit de 18e-19e eeuw. Wij bezoeken twee niet te ver van Bahir Dar gelegen kloosters: de Betremahan monestry en de Meneber Berhan Azewa Marian monestry. Beide kloosters zijn een rond gebouw. Aan de binnenkant kun je door twee cirkelvormige gangen lopen. Aan de binnenwand van de meest naar binnen gelegen gang vind je de muurschilderijen. Het bezoek aan het tweede klooster was het boeiendst vanwege de activiteiten die plaatsvonden rondom het klooster door de orthodoxe christenen (zie de foto’s).

Op de terugweg met onze boot kwamen we weer de de groep gedresseerde pelikanen tegen. Nu dichterbij en beter te fotografen/filmen.

Na de lunch begonnn we aan het tweede, totaal andere, deel van ons programma. Met de bus gingen we weg van de verharde wegen (een voorproefje van de wegen die we in het zuiden tegenkomen?) naar de Tiss Issat watervallen in de Blauwe Nijl. We hielden in deze droge periode rekening met een klein watervalletje waarbij de fraaie rondwandeling er naartoe en terug alles zou goed maken. Soms zit het mee: we hebben echt een waterval gezien en genoten van een schitterende wandeling met een paar heerlijke klimmetjes.

Het gaat wat saai worden, maar het is zoals het is: weer een geweldige dag !

NB: foto’s volgen later vandaag!

Naar Bahir Dar aan het Tanameer

29 december: naar Bahir Dar aan het Tanameer

Slechts een relatief kort ritje van Debre Markos naar Bahir Dar. We vertrekken weer vroeg om half 8 en zijn om iets na een uur in Bahir Dar.

Een heel ander landschap dan gisteren. We rijden door een gebied met veel tef-velden. Tef is het supergraan dat in Ethiopie al eeuwenlang hoofdvoedsel is. De stop in een dorp met wandeling door het hele dorp was weer geweldig. De climax zat aan het einde vanc die wandeling toen we weer bij onze bus kwamen. Kinderen vinden ons boeiend maar ook wel een beetje beangstigend. Bij de bus had Tineke een steeds groter wordende groep kinderen om zich heen staan. Ze was in een paar minuten in staat bij hen door de reserves heen te breken. Tineke heeft in haar leven van alles gedaan, waaronder ook een tijdje juf op school. Dat was te merken. Ik heb het deels gefilmd. Deze 90 seconden probeer ik op YouTube te plaatsen en dan via de weblog te ‘linken’.

Bahir Dar ligt aan het Tanameer. Daar hebben we onze ‘vrije middag’ goed besteed. Met een groep van acht zijn we op stap gegaan. Eerst aan het meer bij het Lake Shorerestaurant werkelijke verukkelijke vis (Tilapia) in folie gegeten. De Tilapia hier is zeer smakelijk: niet zoals in Nederland waar je Tiolapia krijgt die wordt gekweekt. Daarna hebben we een mooie wandeling langs het meer gemaakt. We hebben het hele pad van 4-5 kilometer gelopen totdat we niet verder konden. Grotendeels dezelfde weg terug. De slagroom op de taart was een man in een papyrusboot. Bij zijn boot zwom een groep van ongeveer 15 pelikanen, die hij eigenlijk dresseerde met stukken vis. Dit is blijkbaar zijn broodwinning. We hebben hem uiteraard wel naar eigen inzicht betaald.

Addis Abeba-Debre Markos

28 december: Addis Abeba-Debre Markos

Wat een geweldige dag! En dat terwijl het een reisdag is met vertrek om 7 uur en aankomst pas om 19.30 uur inclusief alle stops.

Driehonderd kilometer over Afrikaanse wegen leidt bij mij tot een ‘aha erlebnis’. African massage op dit soort wegen. Vier jaar geleden was dat niet anders met Nomad Adventure Travel door 6 landen in Oost Afrika.

Onderweg stopt de bus af en toe; wij kunnen dan een stuk wandelen en de bus pikt ons een stuk verderop weer op. Wel goed gekozen plekken: dorpjes, marktjes en dergelijke.

We stoppen onderweg ook bij het klooster Debre Libanos. In feite is dit een kerk. Daar zien we voor het eerst echt de zeer devote orthodoxe Christenen. Zeer herkenbaar gekleed (zie foto’s).

Er waren ook twee begrafenissen. Opvallend: de kist blijft voor de deur van de kerk in de lijkwagen en wordt dan door priesters gezegend. Daarna achter de lijkwagen direct naar het kerkhof en niet de kerk in. De ene begrafenis was van een rijke met alles erop en eraan. De tweede van een arme familie. Kist achterop een besteltruc met de weduwe erachter lopend huilend. Eigenlijk liep ze alleen. Hartverscheurend om te zien.

We rijden langs en uiteindelijk door de kloof van de Blauwe Nljl, waar we af en toe mooi uitzicht hebben en ook twee keer stoppen; een keer boven op 2500 meter en een keer bij de brug over de Blauwe Nijl. Deze kloof is de grootste in Afrika; even groot als de Grand Canyon. Om de rivier over te steken dalen we met veel haarspeldbochten naar 1200 meter om aan de andere kant van de brug weer te stijgen naar 2500 meter. Indrukwekkend deze 40 km lange weg door de kloof. Heb met de iphone ook een panoramafoto gemaakt van de kloof. Probeer die morgen ook te uploaden met alle andere foto’s van vandaag.

Voorlopig overtreft het noorden van Ethiopie mijn verwachtingen. De bevolking is ook totaal anders dan ik ken uit de andere landen in Oost Afrika.

Ter info: ‘Debre’ betekent ‘ berg’.

Addis Abeba

De reis door Ethiopie is begonnen. Geen lange vliegreis van Brussel naar Addis Abeba: niet meer dan 7,5 uur. Met 2 uur tijdsverschil landden we donderdagmorgen om 7 uur plaatselijke tijd. Wel een kort nachtje met slechts 3 uur slaap. Daar had iedereen in onze groep van 18 last van. Onze reisleider (die was al in Ethiopie en dus uitgeslapen!) had wel direct een heel programme gepland voor vandaag: een bezoek aan het Nationaal museum, het Etnologisch museum en de St. George kathedraal. Was niet echt boeiend. De verrassing zat aan het eind met een niet aangekondigd bezoek van een uur aan de zeer boeiende Mercato. Dit is de grootste markt van Afrika en die wilde ik heel graag bezoeken. De chaos die je hier aantreft, is indrukwekkend. Zeer veel foto’s gemaakt. De verrassing was echter zo groot dat ik niet op tijd mijn Gopro hiervoor had geprepareerd. Morgen ga ik in de bus de foto’s selecteren en dan plaats ik dat zo spoedig mogelijk, want een verhaal zonder foto’s is eigenlijk niet compleet..., zoals jullie van mij gewend zijn vanvorige reizen. Wel een heel serieuze waarschuwing: ik heb zelfs hier in Addis Abeba al moeite om een acceptabele wifi-verbinding te krijgen....als die al tot stand komt. Dus garanties totaan de deur.... De kans op redelijke wifi acht ik overmorgen groter dan morgen.

Welkom op mijn reislog Ethiopië2019!

Van 26 december 2018  tot 23 januari 2019 ga ik naar Ethiopië. Tot voor kort vroeg ik me af wat je daar te  zoeken hebt. Inmiddels denk ik beter te weten. Er valt veel te zien voor de avontuurlijke reiziger in dit onbekende (vakantie)land. Het is overigens niet zo simpel om dit land te bereizen. De infrastructuur is slecht in een van de armste landen ter wereld. Ethiopië heeft de twijfelachtige eer op de negende plek te staan in de ' top tien'  van armste landen ter wereld. Die armoede zal zeker confronterend zijn. Om in betrekkelijk korte tijd toch een groot stuk van dit zeer grote land te kunnen zien, ga ik georganiseerd met een groep van 18 personen op reis met Sawadee. Globaal kun je deze reis door Ethiopië in tweeën delen: 

- het noorden dat vooral boeiend is door de grote invloeden van de oud orthodoxe christenen in die regio;

- het zuiden met zijn animistische primitieve stammen. 

De reis gaat eerst per bus vanuit de hoofdstad Addis Abeba naar het noorden. Hoogtepunt wordt daar de kerstviering op 6-7 januari in Lalibela, het zogenaamde Leddeth festival. Daarna vliegen we terug naar Addis Abeba om daar over te stappen op four-wheel drives om het zeer moeilijk toegankelijke zuiden te bezoeken.  

De bijzondere cultuur in de verschillende regio's staat centraal bij deze reis. Er is echter ook ruimte om te genieten van de prachtige berglandschappen in dit land dat grotendeels dik op hoogten boven de 2000 meter ligt. Aan wandelen kom ik dus ook toe! 

Sawadee deelt deze reis in de categorie zwaar met weinig comfort. Dat is ook de reden dat Ingrid niet mee gaat. 

Behalve mijn Nikon neem ik dit keer voor het eerst  ook een Gopro mee. De Gopro heb ik met een zgn chest mount op mijn borst gemonteerd. Ik heb daar de laatste tijd tijdens wandelingen mee geoefend en dat werkt prima. De Gopro kan ik met mijn stem commando’s geven. Zodoende ben ik  zelfs in staat te multitasken: fotograferen en filmen tegelijk.  Ik hoop met de Gopro  filmpjes te maken, die ik vooral kort moet houden. Ik ga ervan uit dat het uploaden van filmpjes naar YouTube in Ethiopië met de wifi-verbindingen anders teveel tijd kost. Op de weblog komen dan linkjes naar de YouTube-filmpjes. Voor het uploaden van mijn foto’s en verhalen blijf ik uiteraard ook afhankelijk van de beschikbare wifi. Afwachten dus hoe dat op de diverse locaties werkt. 

Ik zie je graag terug op mijn reislog en ik vind het heel fijn als je af en toe een berichtje plaatst!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Gerard